பிரபல எழுத்தாளர், நாடக படைப்பாளி கோமல் ஸ்வாமிநாதன் அவர்களால் 1971-ஆம் வருடம் துவக்கப்பட்ட நாடகக்கழுவின் பெயர் 'ஸ்டேஜ் ஃப்ரெண்ட்ஸ். நீண்ட இடைவெளிக்கு பிறகு 'கோமல் தியேட்டர்' எனும் பெயரில் அவரது புதல்வி தாரிணி அக்கலைப்பணியை தொடர ஆரம்பித்தார்.
தண்ணீர் தண்ணீர், இருட்டுல தேடாதீங்க போன்ற நாடகங்களை தொடர்ந்து கோமல் தியேட்டர் சார்பாக அக்டோபர் 11, 2018 அன்று கல்கி, ஜெயகாந்தன், புதுமைப்பித்தன், சூடாமணி, தி.ஜானகிராமன் ஆகிய பிரபல எழுத்தாளர்களின் சிறுகதைகள் நாடக வடிவில் அரங்கேறின. 13/01/2019 அன்று 'முத்ரா'வின் மூலம் தி.நகர் ராமகிருஷ்ணா பள்ளியின் இன்போசிஸ் அரங்கில் மீண்டும் மேடையேறின. அவற்றிற்கான விமர்சனங்கள்:
கல்கியின் எஜமான விஸ்வாசம்:
நாடகமாக்கம், இயக்கம் - கௌரிசங்கர்.
வேலையை விட்டு நீக்கப்படும் வீராசாமி தனது எஜமானருக்காக உதவ நினைத்து செய்யும் காரியம் எப்படி முடிகிறது என்பதே கதை. கதாபாத்திரங்கள் மற்றும் முக்கிய நிகழ்வுகளின் தொகுப்பை ஒரு கதைசொல்லியாக மேடையில் நின்று விவரிக்கிறார் போத்திலிங்கம்.
ஒருவேளை இது நேரடி நாடகமாவே இருந்திருந்தால் ஓரளவு சுவாரஸ்யத்தை உண்டாகியிருக்கும். ஆனால் பொருட்செலவு அதிகரிக்கும் என்பதால் கதைசொல்லியாக போத்திலிங்கத்தை நிறுத்தியதாக எண்ணத்தோன்றியது.
போத்திலிங்கம் ஒரு நல்ல நடிகர் என்பதில் சந்தேகமில்லை. இங்கும் தனது பணியை நன்றாகவே செய்திருந்தார். ஆனால் நாடகம் பெரிதாய் மனதில் நிற்கவில்லை.
ஜெயகாந்தனின் லவ் பண்ணுங்கோ சார்:
நாடகமாக்கம், இயக்கம் - இளங்கோ குமணன்.
டீக்கடை ஒன்றிற்கு ... மன்னிக்க காப்பிக்கடை ஒன்றிற்கு அவ்வப்போது வந்து செல்கிறார் ஒரு இளைஞர். ஒருதலைக்காதல். வழியில் செல்லும்/நிற்கும் அப்பெண்ணைக்காண காப்பிக்கடை பக்கம் அடிக்கடி ஒதுங்குபவர். இதனை நீண்ட நாட்களாக பார்த்து வரும் கடை முதலாளி அந்த இளைஞரை அமர வைத்து காதல் என்னவெல்லாம் செய்யும் என்பதை உணர்த்துவதே கதை.
இந்நாடகத்தின் ஒரே ப்ளஸ் இளங்கோ குமணனின் நடிப்புதான். நீண்ட வசனங்களை அழகாய் பேசி மனதை கவர்கிறார். ஆனால் ஜெயகாந்தனின் எழுத்து? தனது இல்லத்தில் ஒரு தவறு நடந்ததாக கருதும் கடையின் முதலாளி அது அந்த இளைஞனுக்கும் நிகழ வாய்ப்புண்டு என எச்சரிக்கும் வகையில் நகர்கிறது கதை.
மகாகவி பாரதி காதலை கொண்டாடினான். சாதி பேதங்களை ஒழிக்க காதல் ஒரு நல்ல தீர்வு என்றான். ஆனால் ஞானபீடம் வாங்கிய இலக்கிய சிங்கம் ஜெயகாந்தன் இப்படி ஒரு பிற்போக்குத்தனமான கதையை எழுதி வைத்திருக்கிறார். பெரிதாய் ஈர்க்காத நாடகம். ஒருவேளை இக்கதையை எழுதும் முன்பு தனது முறுக்கு மீசையை ட்ரிம் செய்து விட்டார் போல.
கல்கியின் எஜமான விஸ்வாசத்திலாவது இறுதித்திருப்பம் சற்று எடுபடுகிறது. ஆனால் ஜெயகாந்தனின் சிறுகதையில் அது கூட இல்லாமல் போவது பெருத்த ஏமாற்றம். தட்டையான கதைக்களம்.
எஜமான விஸ்வாசத்தை நாடகமாக்கம் செய்திருப்பது கௌரி சங்கர். லவ் பண்ணுங்கோ சாரை நாடகமாக்கம் செய்திருப்பது இளங்கோ குமணன்.
பல சமயங்களில் நல்ல சிறுகதைகள் அல்லது அப்படியாக கருதப்படுபவை அப்படியே இருந்து விட்டுப்போவதே நலம். அதனை மேடை நாடகம் என்கிற பெயரில் மறு ஆக்கம் செய்ய நினைப்பது நல்ல முயற்சி. ஆனால் ஆங்கிலத்தில் சொல்வது போல execution மிக முக்கியம் அல்லவா? அதில்தான் இவை தாக்கத்தை ஏற்படுத்தாமல் போகின்றன. எய்தோரை (கல்கி, ஜெயகாந்தன்) விட்டுவிட்டு அம்புகளை நோவானேன் என்று நினைக்கத்தோன்றினாலும்.... நம் மீது பாய்ந்த வலிக்கு அம்புகளும் காரணம் என்பதால்... வலியைச்சொல்ல வேறு வழியில்லை!!
சில சிறுகதைகள் எழுத்து வடிவிலேயே இருந்து விட்டுப்போகட்டும். அதை எழுதிய எழுத்தாளர்கள் மீது உங்களுக்கிருக்கும் வாசக விஸ்வாத்தில் நாடகமாக்காமல்... அப்படியே விட்டுடுங்கோ சார்.
நாடகமாக்கம், இயக்கம் - கார்த்திக் கௌரிசங்கர்.
மருத்துவமனையில் இருக்கும் நோயாளி ஒருவர் படும் பாட்டை நகைச்சுவை கலந்து சொல்லும் கதை.
நோயாளி, மருத்துவர், செவியிலர் மற்றும் கட்டில் என நான்கு கதாபாத்திரங்கள். இந்தியா சுதந்திரம் வாங்குவதற்கு முன்பு புதுமைப்பித்தன் எழுதிய சிறுகதை. ஓரளவு சிரிக்க வைத்தாலும் போதுமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தவில்லை. நோயாளியாக வந்த/சென்ற ஸ்ரீனிவாசன் நடிப்பு நன்று.
வேறொரு நல்ல சிறுகதையை தேர்வு செய்து இயக்கி இருக்கலாம் கார்த்திக் கௌரி சங்கர். இல்லாவிடில் கட்டில் பேசியது போல நாடக இருக்கைகளும் புலம்பிப்பேசும்.
நாடகமாக்கம், இயக்கம் - தாரிணி கோமல்.
ஜான்சி ராணி, எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமி, ஜோன் ஆஃப் ஆர்க் போன்ற மகளிரை முன்னுதாரணமாக கொண்டு வாழ்வில் மிளிர நினைக்கிறாள் மீனாட்சி. ஆனால் திடீரென மாப்பிள்ளை பார்த்து திருமணம் செய்து கொள்ள நிர்பந்தம் செய்கிறார் தந்தை. அதனை எப்படி எதிர்கொள்கிறாள் என்பதே கதை.
தாரிணி மற்றும் கௌரி சங்கர் பெற்றோர்களாகவும், மீனாட்சியாக லாவண்யா வேணுகோபாலும் நடித்துள்ளனர். இந்த சிறுகதை... நாடகமாக்கத்திற்கு பொருந்தும் என நம்பியதோடு மட்டுமன்றி அதனை ரசிக்கும்படி சிறப்பாக இயக்கியும் உள்ளார் தாரிணி கோமல்.
பெண்கள் முன்னேற்றம் குறித்து எழுத்து, நாடகம், திரைப்படம் என பல்வேறு தளங்களில் ஆயிரக்கணக்கான படைப்புகளை டைனோசர் வாழ்ந்த காலத்தில் இருந்தே பார்த்து வருகிறோம். அவற்றுள் பெரும்பாலானவை புல்லரிப்புகளாக மட்டுமே இருக்கும். ஆனால் சூடாமணியின் பிம்பம் இவற்றின் பிம்பங்களாக இல்லாமல் தகிக்கும் சூரியனாய் வெளிச்சத்தை பாய்ச்சுகிறது.
ஆரம்பம் முதல் இறுதிவரை ஒவ்வொரு வரியும் மிகச்சிறந்த சிறுகதைக்கான அம்சங்களை கொண்டிருக்கின்றன. தனது கண்டிப்பை மனைவி மூலம் மகளுக்கு கடத்தும் தந்தை, லட்சியமா - தந்தையா என முடிவெடுக்க இயலாமல் தவிக்கும் மகள், தனது திறமைகளை சமையலறை விறகாக காவு குடுத்து விட்டு வாழும் தாய் என அற்புதமான முக்கோணம்.
பெண்ணுரிமை என்று உரக்கக்கத்தி, எழுதி மட்டுமே சாதித்து விட இயலாது. இப்படி திடமான மன உறுதியுடன் முடிவை எடுத்தால் நிரந்தர தீர்வைப்பெறலாம் என்பதை மெச்சும்படி சொல்லியிருக்கிறார் சூடாமணி. 'நீ யார்?' என்பதற்கு இறுதியில் மீனாட்சி சொல்லும் பதில்... சூடாமணியின் எழுத்திற்கு சூடப்பட வேண்டிய கிரீடம்.
காத்தாடி ராமமூர்த்தி பிரதான வேடமேற்று நடிக்கும் நாடகங்கள் உட்பட வெவ்வேறு நாடகங்களில் நடித்து வரும் லாவண்யா வேணுகோபால் தனக்கு கிடைக்கும் கதாபாத்திரத்தை சொதப்பாமல் நடிப்பவர் எனும் நற்பெயரை பெற்றிருப்பவர்.
அதேசமயம் பெண்களுக்கென்று பிரத்யேக கதையம்சம் கொண்ட நாடகங்களில் மட்டுமே இவர்களைப்போன்றோரின் முழுத்திறமை வெளிப்படும். அவ்வகையில் 'பிம்பம்' நாடகத்தின் மீனாட்சி கதாபாத்திரம் லாவண்யாவிற்கு ஒரு இமாலய வெற்றி.
அருமையான சிறுகதையை எழுதிய சூடாமணி, அதை திறம்பட நாடகமாக்கம் செய்திருக்கும் தாரிணி கோமல் மற்றும் சிறந்த நடிப்பை வெளிப்படுத்திய லாவண்யா உள்ளிட்ட மூவருக்கும் மனமார்ந்த வாழ்த்துகள்.
தி. ஜானகிராமனின் விளையாட்டு பொம்மை:
நாடகமாக்கம், இயக்கம் - இளங்கோ குமணன்.
நீதித்துறையில் பணியாற்றிய பெரியவருக்கு எதிர்பாராதவிதமாக உடல்நலக்குறைவு ஏற்படுகிறது. ஞாபக சக்தியை இழக்கும் அவர் சந்திக்கும் பிரச்னைகள் என்னவென்பதை சொல்லும் கதை.
சூடாமணியின் பிம்பத்தை போன்று இன்னொரு தரமான சிறுகதையை தேடிப்பிடித்து சிறப்பாக நாடகமாக்கியிருக்கிறார் இளங்கோ குமணன். உணர்வுகளை சொல்லும் நெகிழ்வான படைப்பு.
நல்ல நகைச்சுவை நடிகர் என்றே பலரால் அறியப்பட்ட காத்தாடி ராமமூர்த்தி இந்த வயதிலும் (என்று சொன்னால் கோபித்துக்கொள்வார். ஆனால் வேறு வழியில்லை) ஒரு அருமையான குணச்சித்திர நடிப்பில் நம்மை கட்டிப்போடுகிறார். ஞாபக சக்தியின்மையால் நெருங்கிய உறவுகளை அடையாளம் காண தடுமாறுவதும், பகடிக்கு ஆளாகி ரியாக்ட் செய்வதிலும்.... பிரமாதமான நடிப்பு. தமிழ் மேடை நாடகம் தன்னகத்தே கொண்டிருக்கும் பொக்கிஷங்களில் ஒருவர் காத்தாடி என்பதை இந்நாடகம் மீண்டும் ஆணித்தரமாக நிரூபித்துள்ளது. மாலதி சம்பத், லாவண்யா வேணுகோபால், சூரஜ் உள்ளிட்டோரின் துணை நடிப்பும் நிறைவு.
காத்தாடி ராமமூர்த்தி பேசும் இறுதி வசனத்தில் தி.ஜானகிராமன் தன்னை எப்படிப்பட்ட சிறுகதையாளர் என்பதை நன்றாய் உணர்த்தியிருக்கிறார். அதில் மட்டுமல்ல. மொத்த சிறுகதையுமே மனதைத்தொடுகிறது.
நாடகமாக்கம் செய்திருக்கும் இளங்கோ குமணனுக்கு நெகிழ்ச்சி நிறைந்த வாழ்த்துகள்.
இதுபோன்ற குறுநாடக முயற்சிகள் அவ்வப்போது வருவது நாடகக்கலையின் ஆரோக்யத்திற்கு முக்கியமானது. அதில் தனது பங்கை செலுத்தியிருக்கும் தாரிணி மற்றும் கோமல் தியேட்டர் குழுவினர் மற்றும் காட்சிகளுக்கு ஏற்ப நல்ல பின்னணி இசையை அமைத்திருக்கும் குகப்பிரசாத் ஆகியோருக்கு வாழ்த்துகள்.
அதேசமயம்... முக்கியமான ஒன்றையும் குறிப்பிட்டாக வேண்டும்.
சிறந்த எழுத்தாளர்கள் அல்லது அப்படி கருதப்படுபவர்கள் எழுதும் அனைத்துமே சிறந்த சிறுகதைகள் இல்லை. அந்த படைப்பாளிகளும் விமர்சனத்திற்கு அப்பாற்பட்டவர்கள் இல்லை. சிறந்த சிறுகதைகள் அனைத்துமே நாடகமாக்கத்திற்கு பொருந்துபவையும் அல்ல. ஆகவே அதற்கு ஏற்றவாறு கதைகளை தேர்வு செய்ய வேண்டியது மிக அவசியம்.
கோமல் தியேட்டர் தொடர்ந்து வெற்றிநடை போடட்டும். நன்றி.
விமர்சனம்:
A.G. சிவகுமார்.
